پاسخ‌های ایمنی سگ‌های آلوده به لیشمانیا اینفانتوم علیه سیسئین پروتئینازهای نوترکیب نوع i و ii

هدف: بررسی پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی سگ های آلوده به لیشمانیا اینفانتوم نسبت به پروتئین های نوترکیب سیستئین پروتئینازهای نوع i و ii و پپتید سنتزی مربوط به انتهای کربوکسی (cte) سیستئین پروتئیناز نوع i. روش کار: 14 قلاده سگ آلوده به لیشمانیا اینفانتوم (7 قلاده دارای تظاهرات بالینی و 7 قلاده دیگر بدون علایم ظاهری) از یک ناحیه آندمیک ایران و سه قلاده سگ طبیعی از نواحی غیر آندومیک انتخاب شدند. پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی آنها به ترتیب به روش الیزا و آزمایش پرولیفراسیون لنفوسیت ها، نسبت به پروتئین های نوترکیب سیستئین پروتئینازهای نوع i (rcpb)، (rcpa) ii، پپتید سنتزی مربوط به انتهای کربوکسی (cte) سیستئین پروتئیناز نوع i و آنتی ژن های منجمد- ذوب شده (f/t) لیشمانیا اینفانتوم مورد بررسی قرار گرفت. میزان آنتی بادی کلاس igg و زیر کلاس های 1igg و 2igg و پرولیفراسیون لنفوسیت ها نسبت به آنتی ژن های فوق اندازه گیری گردید. نتایج و بحث: نتایج نشان می دهد بالاترین پاسخ سلولی در هر دو گروه حیوانات (دارای علایم و بدون علایم ظاهری) مربوط به آنتی ژن های منجمد- ذوب شده انگل می باشد، پاسخ سلولی متوسطی نسبت به سیستئین پروتئینازهای نوترکیب (rcpa و rcpb) cte مشاهده گردید. میزان آنتی بادی (igg کل، 1igg و 2igg) علیه rcra در هر دو گروه پایین است اما cte و rcpb (هر دو به یک میزان) به خوبی سیستم ایمنی هومورال تمام سگ ها را تحریک می نمایند. در سگ های بدون علایم میزان 2igg علیه پروتئین های مزبور نسبت به میزان 1igg بالاست. نتایج تحقیق همچنین نشان می دهد که پاسخ های ایمنی نسبت به cte و cpb تقریباً در تمام سگ ها یکسان است بنابراین با توجه به اینکه cte بخش انتهایی سیستئین پروتئیناز نوع i می باشد، به نظر می رسد بخش اعظم خاصیت ایمنی cpb مربوط به این ناحیه است. نتیجه گیری: cpb و cte هر دو پاسخ ایمنی سلولی و هومورال سگ های آلوده به لیشمانیا اینفانتوم را بخوبی تحریک می کنند اما cpa ایمنوژن نسبتاً ضعیفتری است.